کشور
سریلانکا طی سال های اخیر توانسته است نام خود را در کنار کشور های معروف توریستی جهان به ثبت برساند. این کشور به لحاظ برخورداری از طبیعت زیبا، پارک های طبیعی، مناظر باستانی و فرهنگی با تمدن ۳ هزار ساله همواره توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است. صنعت گردشگری یکی از منابع ارزی سریلانکا محسوب میشود و پس از نیروی کار، منسوجات و چای مقام چهارم را داراست. به عبارتی دیگر صنعت گردشگری، ۲۰درصد تولید ناخالص ملی در سریلانکا را تشکیل می دهد. آمارهای موجود، نشان می دهد که ورود نزدیک به ۶۰۰هزار گردشگر در سال به سریلانکا، نزدیک به ۶۰۰میلیون دلار برای این کشور در آمد در پی داشته است. در چهارم فوریه ۱۹۴۸میلادی این کشور پس از چندین سال سلطه استعمارگران هلندی، پرتغالی و انگلیسی به استقلال دست یافت.
این کشور در سال 1995 میلادی به عضویت سازمان ملل متحد در آمد سریلانکا همچنین درسازمان هایی نظیر جنبش عدم ، سازمان آموزشی ،اتحادیه همکاری های منطقهای جنوب آسیا،سازمان بینالمللی انرژی اتمی ، سازمان بهداشت علمی و فرهنگی سازمان ملل، سازمان گردشگری جهانی.
سازمان بینالمللی انرژی اتمی ، سازمان بهداشت علمی و فرهنگی سازمان ملل، سازمان گردشگری جهانی.
جمهوری دموکراتیک سوسیالیستی سریلانکا جزیرهای است واقع در جنوب آسیا، اقیانوس هند و جنوب کشور هند و از بسیاری جهات فرزند خلف هندوستان و ماکت کوچک تری از همسایه ی پر جمعیت و وسیع شمالی است. پایتخت سیاسی آن سری جایاواردنپورا کوته و پایتخت تجاریاش شهر کلمبو است. پیش از سال ۱۹۷۲ به این کشور سیلان میگفتند. پایتخت این کشور شهر کلمبو با ۶۴۲ هزار نفر جمعیت میباشد. مساحت سریلانکا 610 65 کیلومتر مربع و جمعیت آن 19066800 نفر است.
واحد پول سریلانکا روپیه است.
دین ۷۶ ٪ مردم سریلانکا، بودایی، ۸ ٪ مسلمان، ۸ ٪ هندو و ۶ ٪ مسیحی هستند.
سریلانکا زیست گاه فیل آسیایی است و به دلیل تقدس این موجود در نزد بودایی ها در برخی معابد این حیوانات زیبا را نگه داری می کنند. ولی بهترین مکان برای دیدن فیل ها بین راه کلمبو به کندی و در نزدیکی شهر گاله، مرکز نگهداری از فیل های بدون سرپرست است که به نام پینا والا الفنت اورفانج به معنای یتم خانه ی فیل های پینا والا معروف است، ظهر موقع غذا دادن به فیل ها است و قبل از آن در رودخانه ای در همان نزدیکی مشغول به آب تنی هستند. دیدن آن ها در حال آب تنی بسیار جالب است، زمانی که فیل ها را برای غذا دادن می برند می توان از نزدیک فیل آسیایی را دید در عین حال می توان با شیشه به بچه فیل ها شیر داد که برای این منظور باید هزینه پرداخت.

زبان رسمی مردم سریلانکا
زبان سین هالی در سریلانکا زبان رایج و رسمی است اما مردم این کشور به زبان های تامیلی و انگلیسی نیز صحبت میکنند. زبان تامیلی که تامیل ها و مسلمانان به آن تکلم می کنند از زبان های کهن جهان است. بالغ بر۸۰میلیون نفر از تامیل ها در هند، سنگاپور، برمه، اندونزی، ویتنام و برخی کشورهای شرق آسیا به آن تکلم می کنند. زبان انگلیسی نیز با توجه به حضور انگلیسی ها در گذشته این کشور به عنوان زبان ارتباطی به رسمیت شناخته شده و کاربرد نسبتاً مهمی در سریلانکا دارد.
محصولات کشاورزی
سریلانکا منبع ادویه است و بسیاری از ادویه های معروف مثل دارچین، زنجبیل و وانیل در این کشور تولید می شود. اگر قصد خرید دارید می توانید دارچین و ادویه ی کاری از این کشور به عنوان سوغاتی ببرید.
از محصولات کشاورزی این کشور نارگیل را می توان نام برد که در همه جا به وفور دیده می شود، اما در بدو ورود متوجه میوهایی شبیه به نارگیل می شوید که شاید فکر کنید انبه است، اشتباه نکنید این همان نارگیل است، اما نارگیلی به رنگ زرد طلایی که آن را به نام انگلیسی کینگ کوکنات به معنای نارگیل سلطنتی (پادشاه) می شناسند این نوع نارگیل را در جاهای مختلف سریلانکا می توانید ببینید و اگر خواستید که دهانی تازه کنید و آب میوه بخورید با قیمتی ارزان سر این نارگیل ها را می برند و یک نی در داخل آن قرار می دهند، آب موجود در داخل آن آماده نوشیدن است…نوش جان کنید!
انواع و اقسام میوه های دیگر استوایی هم در این کشور یافت می شود، مشهورترین آن ها دوریان، میوه ی معروف استوایی است که به نسبت نایاب تر است، پاپایا را نیز می توانید از مغازه ها خریداری کنید.
صنایع دستی
از صنایع دستی معروف و جالب در سریلانکا که با قیمت مناسب می توان تهیه کرد کارهای دستی چوبی است. انواع و اقسام مجسمه ها مخصوصاً مجسمه ی فیل و ماسک های چوبی که در این کشور کاربرد آیینی و خرافی دارد سوغاتی های مناسبی هستند.
از دیگر مناطقی که در سریلانکا ارزش بازدید دارد کوه آدم یا آدمز پیک (قله آدم) است. البته اهمیت این کوه نه به دلیل ارتفاع آن (بلندترین قله سریلانکا کوه پدرو با ارتفاع 2524 متر است) بلکه به دلایل دینی و اعتقادی آن است. در قله ی این کوه جای پایی وجود دارد که برای پیروان هر یک از ادیان این کشور معنای خود را دارد. مسلمانان این جای پا را جای پای حضرت آدم در هنگام انتقال از بهشت به زمین می دانند که از اسم آن هم پیداست. مسیحیان آن را جای پای سنت توماس و بودائی ها آن را جای پای بودا می دانند، هندو ها هم از قافله عقب نمانده اند و می گویند جای پا متعلق به شیوا است.
صادرات و واردات سریلانکا
سیستم اقتصادی سریلانکا مبنی بر اقتصاد آزاد برنامه ریزی شده و سیاست ترغیب و توسعه صادرات یکی از هدف های عمده سیاست اقتصادی این کشور است. چای، منسوجات، پوشاک، کائوچو، نارگیل، سنگ های قیمتی، ادویهجات و قهوه منابع اصلی صادرات سریلانکا هستند. بازار های عمده این کشور انگلیس، آمریکا، آلمان، بلژیک، ژاپن، هلند، فرانسه و کشور های آسیای میانه هستند. عمده ترین اقلام وارداتی این کشور شامل کالاهای مصرفی (غذا، نوشیدنی، برنج، آرد،شکر) کالا های واسطهای (نفت، کود ومواد شیمیایی) و کالا های سرمایهگذاری (تجهیزات حمل ونقل، ماشین آلات و مواد ساختمانی) کاغذ، تجهیزات پزشکی، دارویی و لوازم برقی است. ژاپن، هند، هنگ کنگ، کرهجنوبی، تایوان و آمریکا منابع عمده وارداتی سریلانکا محسوب میشوند.
سریلانکا جزیره ای برای تمام فصول
گوناگونی آب وهوایی در سریلانکا این کشور را به”جزیرهای برای تمام فصول” تبدیل کرده است. نزدیکی سریلانکا به خط استوا سبب شده است که فصول مختلف به معنی واقعی در این کشور مشاهده نشود و درجه حرارت در تمام مدت سال در این کشور تقریبا بین ۲۸تا 32 درجه سانتیگراد باشد. نواحی جنوب و جنوب غربی سریلانکا دارای آب وهوای گرم و مرطوب و مناطق شمالی و شرقی این جزیره گرم و خشک است. آب وهوای نواحی مرکزی سریلانکا که کوهستانی است معتدل می باشد. سریلانکا همچنین در معرض وزش دو نوع باد موسمی قرار دارد که نتیجه وزش چنین باد هایی اعتدال هوا و ریزش باران است.
شهر کندی
کندی به عنوان قطب مذهبی
در سریلانکاست زیرا یکی از مهمترین معابد بودایی جهان یعنی معبد دندان بودا در کنار دریاچه زیبای این شهر قرار دارد.شهر زیبای کندی یکی از جذاب ترین مکان های گردشگری این کشور محسوب میشود. این شهر در۱۲۰کیلومتری کلمبو پایتخت سریلانکا واقع شده است و۱۲۰هزار نفر جمعیت دارد. آب وهوای بسیار مناسب، ویژگی های طبیعی و خیره کننده و نیز حضور پر تعداد گردشگران خارجی برای دیدن کندی این شهر را به یکی از گران ترین شهرهای سریلانکا تبدیل کرده است. همچنین بعنوان پایتخت قدیم سریلانکا همواره مورد توجه گردشگران بوده است.در این شهر معبدی به نام “دالادا ماگی گاوا” وجود دارد که دندان مقدس منسوب به بودا در آن نگهداری میشود و به همین سبب این معبد از قداست خاصی نزد بوداییان سریلانکا و جهان برخوردار است. این معبد در سال ۱۵۹۳میلادی توسط یکی از پادشاهان سریلانکا ساخته شده و طی سال های بعد نیز بناهای دیگری نیز به آن اضافه شده است. در نزدیکی این معبد موزهای وجود دارد که پیکر مومیایی شده فیلی عظیم الجثه در آن نگهداری میشود. این موزه و نیز هزینه مومیایی کردن این فیل توسط یک فرد ثروتمند ۵۵سال پیش صورت گرفته است. در این موزه تصاویری از مراحل مومیایی کردن این فیل برای مشاهده مراجعه کنندگان نصب گردیده است. از کندی به عنوان شهر جشنواره های باشکوه نیز نام برده می شود. در این شهر سالانه چهار جشنواره برگزار میشود که معروفترین وجالب ترین آن ها “اسالا” ( esala perahera )نام دارد.در این جشنواره که به مدت چهارصد سال در شهر کندی برگزار میشود، جایگاه و محفظه ای که دندان منتسب به بودا در آن قرار دارد، به دور شهر گردانده می شود. مردم این شهر نیز ضمن پوشیدن لباس های سنتی و حمل مشعل با شرکت در این جشنواره به شادمانی می پردازند. حضور بیش از یکصد راس فیل تزیین شده شکوه خاصی به این جشنواره سنتی می دهد. باغ سلطنتی در شهر کندی یکی از سه باغ مشهور در سریلانکا و از دیگر جاذبه های گردشگری این شهر است. این باغ زیبا در منطقه “پرادانیا” قرار دارد و مسئولیت نگهداری آن بر عهده وزارت کشاورزی سریلانکا است. همچنین در این باغ درختانی که توسط سران، رهبران و مقامات مختلف جهان در سفر به سریلانکا کاشته شدهاند، مشاهده می شوند. این شهر مرکز خرید بهترین صنایع دستی، حکاکی، حجاری و صنایع چوبی و ظروف برنجی است .

از دیگر جاذبه های شهر کندی که به حتم باید از آن دیدار داشت، باغ گیاه شناسی آن است که با جمع کردن گونه های مختلف گیاهان در یک جا میتواند هزاران گردشگر را به خود جذب کند. شهر کندی به طور تقریبی در مرکز سریلانکا واقع شده و اینجا جایی است که ارتفاعات این کشور قرار دارد و همین موضوع باعث شد که تا مدتهای مدید این شهر از گزند استعمار به دور باشد و با مقاومت پادشاهان کندی این قسمت از آخرین بخش هایی بود که فتح شد، در عین حال به دلیل موقعیت نیمه کوهستانی این شهر بیشتر مزارع چای و از بهترین نوع آن در اطراف این شهر واقع است پس دست به کار شوید و در کنار بازدید از کارخانه ها و مزارع چای لیست سوغات خود را با معروف ترین سوغات این کشور کامل کنید.

اگر موسیقی دوست هستید و دوست دارید رقص های محلی را هم ببینید کندی جای مناسبی است در کنار دریاچه این شهر سالنی قرار دارد که هر روز بعد از ظهر با پرداخت مبلغی به عنوان ورودیه می توانید برای دیدن رقص بومی نواحی مختلف سریلانکا به آنجا بروید در بسیاری از این رقص ها از صورتک های مختلف استفاده می شود که هر یک نماد بخصوصی است و هر یک از رقص ها نیز برای خود اسمی دارد جالب است که بدانید در سریلانکا سعد و نحس ایام و روزها بسیار جدی گرفته می شود و جشن ها و مراسم های مهم مثل مراسم ازدواج و … با هماهنگی با فردی پیش گو و ستاره شناس و با تعیین وقت او انجام می گرد، در عین حال ماه کامل در اندیشه های بودایی مهم است پس در این روزها در سراسر مناطق بودایی نشین روز ………. است و مردم روز تعطیلی دارند.

شهر کلمبو
کلمبو بزرگ ترین شهر و پایتخت تجاری سریلانکا است. ابن بطوطه ، جهانگرد معروف ، در قرن چهاردهم از جزیره سری لانکا دیدن کرده بود که با نام کلانپو از این بندر یاد کرده است. جهانگردان پرتغالی در قرن شانزدهم میلادی پا به جزیره سری لانکا گذاشتند و نیروهای هلندی در قرن هفدهم و نیروهای بریتانیایی در اواخر قرن هجدهم کلمبو را تسخیر کردند. نام «کلمبو» ، نخستین بار در سال ۱۵۰۵ میلادی توسط پرتغالیها مطرح شد. باور بر این است که کلمبو از نام سنتی سینهالی کولون توته (Kolon thota) به معنی درگاه رود کلانی ریشه گرفته است. همچنین به نظر می رسد که این واژه از نام سینهالی کولا-آمبا-توته (Kola-amba-thota) به معنی «بندری از درختان پربرگ انبه» باشد. این شهر در کرانه ی غربی جزیره و نزدیک شهر سری جایاواردنپورا کوته ، پایتخت سیاسی سری لانکا جای دارد. کلمبو شهری شلوغ و پرجنب و جوش با آمیزهای از زندگی مدرن و بناها و ویرانههای استعماری است. جمعیت کلمبو بر اساس آمار سال ۲۰۰۱، برابر با ۶۴۲٬۱۶۳ نفر و با احتساب حومه ۲٬۲۳۴٬۰۰۰ نفر بوده است. کلمبو شهری چند قومی و چند فرهنگی است. همچنین اجتماعات کوچکی از تبار چینیها ، پرتغالیها ، هلندیها ، مالاییها و هندیها علاوه بر تعداد زیادی از مهاجران اروپایی نیز در این شهر زندگی می کنند. این شهر در بیش از 2000 سال پیش، برای تاجران رومی، چینی و عربی شناخته شده بود. از سال 1980 به بعد، کلمبو دیگر پایتخت سریلانکا نیست.

از جاذبه های شهر کلمبو که می توان از آن دیدن کرد
معبد معروف بودائی گانگارا مایا است البته باید مبلغی را به عنوان ورودیه پرداخت کرد، بیشتر نوعی ورودیه اجباری برای نگاه داری کفشها.
چند مرکز خرید در شهر کلمبو موجود است که البته در مقایسه با مرکز خریدهایی که در ایران موجود است بسیار ضعیف تر است.
از دیگری دیدنیهای کلمبو
برج ساعت آن و
ساختمانها و محلهای مربوط به دوره استعمار است،
ساختمان قدیمی مجلس این کشور و
بازار دست فروشها در منطقه
پتاه از دیگر دیدنی هاست، اگر دوست دار تاریخ، فرهنگ و باستان شناسی هستید حتما سری به
موزه ملی این کشور که در شهر کلمبو قرار دارد بزنید تا اطلاعات مفیدی را در مورد این کشور به دست آورید. در حقیقت بازدید از موزه ملی در کشورهای مختلف می تواند اطلاعات جالبی را در مورد فرهنگ، عقاید و تاریخ آن کشوربه شما بدهد و اگر این موضوع در ابتدای سفر باشد تا پایان سفر کمک زیادی به شما در درک و برداشت بیشتر از آن دیار خواهد کرد.

کلمبو دارای
مراكز خريد معروف سنگ های قيمتي ، طلا ، نقره، چرم می باشد . این شهر منبع ادویه جات نیز می باشد . صنا یع دستی معروف ، کارهای چوبی و انواع و اقسام مجسمه ها مخصوصا فیل از وسایلی هستند که می توانید در کلمبو به راحتی آنها را تهیه کنید .
رستوران Clique واقع در کلمبو دارای محیطی زیبا با نورپردازی عالی می باشد . سوشی ، استیک ، انواع نوشیدنی و دسرها ، منوی رستوران Clique را تشکیل می دهند .













